Vroeger kon ik springen
Over hekken of een sloot
Vroeger kon ik mensen dragen
Vroeger was ik groot
Vroeger kon ik stappen
Geduldig heen en terug
Vroeger kon ik kinderen dragen
Op mijn sterke rug
Vroeger was ik ‘t beste paard
Nu ben ik oud, als paard bejaard
Vroeger was ik kampioen
Maar nu ben ik
Nu ben ik
Met paarden-pensioen….
Vroeger moest ik springen
Mensen schreeuwden aan de kant
Wat deed het pijn als ik me stootte
Aan zo’n balken-rand
Vroeger moest ik lopen
Uuuuren in het rond
Vroeger moest ik aan een touwtje
Met een bitje in mijn mond
Maar vroeger is al lang niet meer
Ik race, ik draaf, ik spring niet meer
Nu hoef ik dat niet meer te doen
want nu ben ik
Nu ben ik
Met paarden-pensioen….